susuyorum...sustum...

evett evettt yineee sonn günlerde ki durumumu yazıyorum...
yaşadığım bütün gereksiz saçma sapan şeyleri resmen çekiyorum...kovaladıkça,kaçmaya çalıştıkça,düzeltmeye çalıştıkça hepsi ters tepiyor...üzerimde nasıl bi negatiflik varsa resmen yapışıp kalıyor..yeterrrrrrrrr!!diyee bağırasımm varrr..
aslında insanlara kızgınım,kırgınım...etrafımda o kadar abuk şeyler oluyor ki ben artık şaşırıyorum...belki de şaşırmamalıyım...okuduklarım,duyduklarım bişeye anlam veremıyorum...insanlıkk elden gidiyorr!!..değer yargıları,edep,saygınlık hiç bişey kalmamış...ne kadar kolay anlamadan bilmeden konuşmak...insanları yargılamak..evettt ben böylee insanlara kızıyorumm,sinirleniyorum hattaa okkalı bi şekilde geçirmek istiyorum...ama biliyorum ki ne cevap vermenin bi anlamı var ne de sinirlenmenin...
insanların asıl sorunu sevgisizlik..öyle böyle değil ciddi anlamda sevgisizlik...ne sevgimizi gösterebiliyoruz ne de sevdiğimizi söylüyoruz...gösterdiğimiz zamanda birilerinin yarasına dokunuyo gibi,birilerinin canı yanıyor gibi cıyaklıyor...tabi bunlar sevdiklerin değil de alakasız insanlar oluyor...onlara artık sadece "susuyorum"...
saygı-sevgi çokkk önemlii...unutmayalım saygının olmadığı bi yerde sevgi de olmaz...biz böyle öğrendik böyle bildik...

aslında bu yazı uzar gider..dolar taşar ama susmak lazım...