Hürriyet

25 Mart 2010 Perşembe

adı bile soğuk...

şimdi yazacağım konuya nerden başlanır nasıl yazılır hiç bi fikrim yok…cidden yok…

Akşam üstü öğrendiğim bi haberle alt üst oldum…ailecek görüştüğümüz,yıllardır bi arada olduğumuz aile dostumuzun kanser haberini aldık…elinde büyüdüğüm,manevi teyzem…15 gün önce hastaneye götürdük..sürekli halsizlik ve baş ağrısı...mr çekildi,tetkikler yapıldı..ikinci bi mr istendi..ikinci mr istenince şüphelenmeye başladık ciddi bişey mi diye ama kim yakıştırır ki sevdiğine böyle bi hastalığı…
Akşam üstü ziyarete gittik hiç bişeyden habersiz…dostlar hep bi arada..ne teyzemın ne de kızının(canım kardeşimin) bu üzücü olaydan haberi yok…o dakikaya kadar benım de yok…ta ki annemle göz göze gelinceye kadar…ağladı ağlayacak..dışarı çıktık..”çok kötü teyzen çok kötü,kanser “dedi…annemin dostu,kardeşi…o an dondum kaldım olduğum yerde…her gün birlikte oturup kalktığın insan,her şeyini paylaştığın,neşe dolu insan birden apansız bi hastalığa yakalanıyor…üstelik son aşamada diyor doktorlar…sinsi bi şekilde vücudu sardı ve 15 gün de patlak verdi..tarifi yok bu durumun…
Kızının henüz bu durumdan haberi yok…bi kaç gün içinde artık o da öğrenecek..Allahım sen sabır ver,sağlığını ver..sözün bittiği an..yapacak hiçbişey yok…
Sevdiğin bi insanın gözünün önünde ölümünü beklemek kadar daha zor ne olabilir ki…çaresiz,elin kolun bağlı vaziyette…
Bugün diyor ki “kötü bişeyler var biliyorum..benim daha yapacak çok şeyim vardı…çocuklarım için hazırlıklar yapıyordum..
ne zordur bi anne için çocuklarının yaşayacağı güzellikleri görememesi…ne zordur bi evladın yaşayacağı güzel günlerin de annesinin yanında olamaması…

aniden olunca insanın aklı almıyor...bu olayı yaşayınca hep aklıma annemin kaza olayı geliyor..belki de şu an annem de benim yanım da olmayabilirdi...

2007 yılında annem ölümden döndü…karşıdan karşıya geçerken kamyon çarpıyor..kaza günü ankaradayım ve o günün gecesi trabzona dönüyorum..hiç bişeyden haberim yok..annem kaza geçirdiğinde öğle saatlerindeydı…yanımda ki arkadaşlarıma haber geliyor tabi bana kimse bişey diyemiyor..birileri telefonla arıyor annemi soruyor..ben ankaradayım deyince olaydan haberimin olmadığını anlayınca herkes geçiştirip belli etmeden telefonu kapatıyor..arkadaşlarımda artık kapat telefonu ne çok çaldı dıye bana laf diyolar..o kadar gariptim ki;bi heyecan içimde,sanki hiçbir yere sığamıyorum durumları..annemi arıyorum ulaşamıyorum,babamı arıyorum evdeyiz deyip geçiştiriyor..abimi arıyorum dışarıdayım diyor..yani kimi arasam tuhaf bi sesle beni geçiştiriyo...
havaalanın kapısında arkadaşlarım..haydaa ne işiniz var burada konser de niye değilsiniz, yer ayıracaktınız bize diye takılıp duruyorum onlara(o gün de sezen aksu konseri var)herkes de suratlar dökülmüş ama yine de belli etmemeye çalışıyorlar..ben de yine bi salaklık konsere gidiyoruz havalarında...yola çıktık..iki yol ayrımı, biri konser alanı biri hastane yolu..abim hastane yoluna saptı..yanlışş yoll yanlış yol dıye barıpp duruyorum...o arada da arkadaşlarım bı yandan benı konuşturuyolar..
hastanenin önünde durduk…ne oluyoruz dedim..çok sevdiğim bi ablam “sakin ol,annen hastane de ama bişeyi yok,durumu iyi”..şok nasıı yani..acilin kapısına geldim,merdivenlerden inerken kafamı bi çevirdim ki hayatımızda ki en yakın insanlar sıralanmış oturuyo...babamı gördüm sarıldık birbirimize ağlamaya başladık..annen kaza geçirdi ama durumu iyi..o an hiçbişeyi algılayamadım tamamen şok durumundayım..annemi gördüm ama çok zor ordan çıkması dedim çok zor…kamyon kafasından çarpıyor ve fırlatıyor..kurtulma imkanı ne kadar olabilir ki dıye düşünüyor insan..Allah’a binlerce şükürler olsun ki annemi tekrardan bize bağışladı ve ona ikinci bi yaşama şansı verdi...

keşke teyzemi de güzel Allahım bize bağışlasa…ama doktorlar artık yapılacak bişey kalmadığını söylüyor…diyecek bişey kalmıyor..

derdi veren Allahım dermanını da sabrını da verir mutlaka…


bugün babam,abimle bana dedi ki;annenizi sakın üzmeyin..anneler çok kıymetlidir..beni bi kenara koyun ama annenizi sakın üzmeyin…hep birlikte ağladık..bu hastalık olayı bizi perişan etti..

annem de bas bas bağrıyor sigarayııı bırakın!!!

Hiç yorum yok:

Yorum Gönder